نی، نــاله کرد و بـاز ترنم، شروع شد            فصل هبــوط آدم و گنــدم، شـروع شد

دریای بی‌کـران شهادت، که مــوج زد            توفــان نــوح بود و تلاطــم شروع شد

از «برکۀ غدیر»«محرّم» طلوع کرد            سر مستی(حبیب)هم از(خم)شروع شد

بــاران اشک شیـفـتـگــان غــم حسیـن            «تا گفتم: الســلام علیکــم شروع شد»

روح دعا، به نام «اباالفضل» چون رسید            غــوغـایـی از توسل مــردم شروع شد

وقتی گــلوی نــازک گـل شد نشان تیر            لبـخـنـد بـاغـبــان و تبــسّم شــروع شد

ازاشک وخون اگرچه وضومیگرفت عشق            از «تــربت شهیــد» تـیـمـم شروع شد

ای آسمـان! مصیبت عظمای اهل بیت            از قـتـلـگاه عصمت پنجــم شــروع شد

فصل به خون نشستم گل‌های باغ وحی            از آیه‌ی «لیــذهب عنکم» شــروع شد

با آنکه باغ گـل به محبت نیــاز داشت            با تازیانه، نــاز و تــنــعّــم شـروع شد

وقتی دل ستــارۀ محـمل نشین شکست            با مـاهِ روی نیــزه، تکلــم شــروع شد